Mózgowe podłoże współwystępowania dysleksji i dyskalkulii

Streszczenie:

Dysleksja i dyskalkulia to dwa zaburzenia neurorozwojowe, które znacząco wpływają na umiejętność czytania i liczenia, dotykając około 5-10% populacji. Co ciekawe, współwystępowanie tych dwóch zaburzeń jest od trzech do pięciu razy częstsze niż wynikałoby to z ich indywidualnej częstości występowania w populacji. Sugeruje to związek w powstawaniu dysleksji i dyskalkulii na poziomie poznawczym i mózgowym. Zaproponowano kilka konkurujących wyjaśnień. Zgodnie z pierwszym współwystępowanie zaburzeń wynika ze wspólnych deficytów poznawczych wpływających na wiele obszarów werbalnego i niewerbalnego uczenia się jak pamięć robocza i fluencja leksykalna. Zgodnie z innym wyjaśnieniem współwystępowanie wynika z sumowania się odrębnych deficytów poznawczych leżących u podstaw dysleksji (jak deficyt świadomości fonologicznej) i dyskalkulii (deficyt zdolności numerycznych oraz arytmetycznych). Inna hipoteza mówi, że trudności w czytaniu pośrednio przyczyniają się do trudności matematycznych w trakcie edukacji szkolnej. Najnowsze badania neuroobrazowe dostarczają dowodów zarówno na wspólne jak i specyficzne korelaty obu zaburzeń. Podczas wykładu omówione zostaną hipotezy i wyniki badań z testów poznawczych i funkcjonalnego rezonansu magnetycznego dotyczące współwystępowania dysleksji i dyskalkulii.